به گزارش شوش۲۴، بزرگتر که میشوی؛ مسلماً منطقی تر عمل خواهی کرد. شاید درک نشوی اما بهتر درک خواهی کرد.
دیگر به این نتیجه میرسی که، هر عملی الزاماً نباید عکس العملی به همراه داشته باشد.
زمان را ارزشمند تر از گذشته میابی، و تمام فرصت ها را غنیمت میشماری.
بزرگتر که میشوی؛ میدانی که هر آمدنی رفتی به دنبال دارد، و تمام آدم ها، آدم ماندن نیستند، در میابی که همه برای رقم زدن بهترین لحظات وارد زندگی ات نمیشوند، و گاه ممکن است سخت ترین درس ها را از بهترین های زندگی ات بگیری. و گاه ارزشمند ترین تجربه ها را یک بیگانه ی آشنا، به زندگی ات هدیه میدهد. و دیگر آمادگی هر حادثه ی غیر منتظره ای را از آن کسی که انتظارش را نداشته ای ، خواهی داشت.
بزرگتر که میشوی؛ دیگر میدانی که مشکلات نیز در کنار تو قد می کشند، و این تنها به این بستگی دارد که پای حادثه های تلخ چه زمانی بلغزند و بیافتند …
بزرگتر که میشوی؛ با فکر و عاقلانه تر برخورد میکنی، و چه بسا ممکن است راه مقابله به مثل را بدانی و اما مقابله نکنی..
بزرگتر که میشوی؛ بیهوده تلاش نمیکنی، هوشمندانه تر عمل میکنی و مادام نمی خواهی از نشد ها، شدن ها بسازی.
اما هرچقدر هم که بزرگتر شوی؛ بعضی از عادت ها را ترک نخواهی کرد، گاهی برخی از حادثه ها را از یاد نخواهی بُرد.
گاهی شاید بعضی از زخم ها ترمیم و درد ها تسکین یابند، اما تا ابد شاهد اثر آنها در زندگی ات خواهی بود.
آری!
این طبیعت انسان است که گاهی یک جایی در گوشه ای از لحظات زندگی اش، بعضی از چیز ها را تا ابد در قلب و ذهنش ثبت میشود ، و میتواند باقی عمرش را با یک عادت همراه شود.
بی آنکه بداند و بفهمد ، و متوجه اثر او در زندگی اش شود….
روی سخنم با تمام شما عزیزان بود؛ که خدمتتان عرض کنم، مراقب خودتان و کودکانتان باشید ، گاهی کوچکترین رخداد های زندگی بی آنکه مطلع شویم، بزرگترین آثار را به دنبال خواهند داشت.
“قربانی، قربانی به وجود می آورد. “
نویسنده: بهار شوهانی