به گزارش شوش۲۴، به سرزمینی که دو بال بزرگ به مردمانش میدهند،تا پرواز کنند و تا آسمان صاف پروردگار اوج بگیرند و هوای آزادی را به درون بدهند.
به سرزمینی که؛ چمنزار ها سرسبز و درختان از شوق بهار ،پر بار باشند.
به سرزمینی که؛ پرندگان، انسان هارا شکارچی ندانند، و با خیالی آسوده در خیابان های شهر قدم بزنند.
به سرزمینی که؛ متفاوت باشد، رود های دوستی و صمیمیت ها روان باشد، و انسانها با هر رنگ و نشانی در کنار یکدیگر پیشرفت کنند، و هر کدام نشان از انسانیت داشته باشند.
به سرزمینی که؛ ناامیدی و تلاطم نتواند در آن دوام بیاورد، و کینه، حرص و طمع ، توان رشد کردن در آن را نداشته باشند.
آری!
به سرزمینی که؛ حال خودش و مردمانش خوب باشد، که توان تسکین درد ها و ترمیم زخم های خودش را داشته باشد.
نویسنده؛ بهارشوهانی