به گزارش شوش۲۴، ر مقاطعی از زندگی(نوجوانی و اوایل جوانی) زیبایی از نگاه ما یک بوته گل با غنچه های فراوان است یا یک طاووس یا دیگر پرندگان رنگی، در میانه های گذر جوانی و پایان آن، رودها ،کوه ها ،درختان و حتی پس زمینه هایی مثل برف ،وسایل نقلیه نیز جزء زیبایی های محیطی محسوب میشود.
اوج زیبایی رامیتوان در دوران نوجوانی به دوشاخه تیرکمونی نسبت داد که از لابه لای شاخه های درختان پیدا میکردیم و با همان وسیله اقدام به زدن پرندگان در طبیعت میکردیم.نگاه نوجوان به زیبایی چه خطری برای طبیعت داشت.
در مقطع جوانی، افراد بست ِ به محیط اجتماعی زندگی تمایلات متفاوت پیدا میکنند ، اشخاصی که به سمت مقوله های معنوی،زیبایی اندیشی،مطالعه میروند نگاه پرمعناتری به محیط اطراف دارند.
شناخت هنر ،تغییر سبک زندگی و افزایش معنویت در وجود انسان به جایی میرسد که تک درخت خشکیده ای در بیابان مفهوم زیبایی را در ما بوجود می آورد.
تکامل وجود معنوی انسان با شناخت خداوند ،افزایش مطالعه ،برخورد با اتفاقات روزمره(سیل ،زلزله و نگاه انسان دوستانه) ،شناخت چگونگی رشد و نمو موجودات زنده یک تحول عظیم درون شخص ایجاد میکند که چروک دستان یک پیرمرد ، یک نوجوان سیاهپوست ، نان پختن یک زن روستایی و حتی سیاهی پَر یک کلاغ زیبا بنظر میرسد.
به تابلوهای سَبک مینیمال، کوبیسم، ورتیسیسم دقت کنید در نگاه اول هیچ معنا و مفهومی ندارند،بعضا یک سری اشکال هندسی، کنار هم قرار میگیرند و با یک نگاه سطحی اینگونه برداشت میشود، یک کودک ۸ ساله هم میتواند خالق این هنر باشد ولی همین نقاشی ها برای اهالی هنر دارای مفهومی ارزشمند هستند.
اهل هنر معمولا زودتر به شناخت زیبایی میرسند و سیر تکامل انسانی را سریعتر سپری می کنند.
سیر تکامل انسانی عموما با شناخت انسان از خود و خدای خود به سرانجام میرسد. کاشت یک نهال سیب ،رشد و جوانه زدن ،شکوفه ی سیب ،میوه و حتی برگریزان درخت بعنوان یک مخلوق خداوند زمانی که مابه شناخت کافی از او برسیم زیباست.
۲۰ سال پیش چه کسی برای هدیه، یک کاکتوس در نظر میگرفت؟
یا یک پرنده سیاه بعنوان زینتی در خانه نگهداری میکرد؟
زمانی که شما از یک تابلوی درخت خشکیده ، خش خش برگهای پاییزی زیر پا، تولد نوزاد قورباغه و یا نگاه یک کودک روستایی در کنار گوسفندان لذت بردید ،پی به زیبایی های محیط اطراف خود برده اید و با پختگی این حس میتوان در مسیر تکامل قرار گرفت.
این مباحث تنها در نگاه افراد به زندگی خلاصه میشود و فلسفه ی این اتفاقات در چهارچوب خصوصیات معنوی افراد است و چیز قابل لمسی نیست.
احسان سلیمان نژاد