به گزارش شوش۲۴، اگرچه واژه فرهنگ دارای تعاریف متعددی است و هر مکتب فکری با توجه به تکیه گاه خود،از آن برداشتی دارد اما می توان با تیزبینی،نقاط مشترک هریک را کشف و بر همان اساس،به پژوهش و تحقیق پرداخت.اینکه فرهنگ به مجموعه ای از باورها،سنت ها،رسوم و هنجارهای یک جامعه اتلاق گردد، اشتباهی روی نداده اما این حقیقت که تمام این ویژگی ها زمانی دارای معنا می شوند که در قالب رفتار مشاهده گردند.این فرهنگ در دو شکل تخصصی و عمومی،دارای متدهای متفاوتی است.فرهنگ عمومی وسعت بیشتری دارد زیرا آحاد یک جامعه را در برمی گیرد.این جامعه دارای نیازهایی است که در همین قالب قرار می گیرند.شاید مهم ترین آن ها،تغییرات سریع جهانی باشد.اینکه دنیا در حال تغییر است لذا ضرورت انطباق با وضعیت های جدید را مطرح می کند.تشکیل جلسات فرهنگ عمومی، گرچه امری لازم اما فراتر از آن،نتایج ملموس نزد مردمان آن است.اینکه در جلسات متعدد بر موضوع تیراندازی در مراسم های مختلف تاکید شود،مشکل گشا نخواهد بود.این بدان معناست که نگرش بر فرهنگ عمومی می بایست تخصص نگری در نظر گرفته شود.کسانی در کوشش ها حضور داشته باشند که با واژه هایی مانند فرهنگ،انتقال فرهنگی،انباشت فرهنگی،اصلاح فرهنگی،تفاوت سنت با عرف،فرق میان رسم و عادت و افتراق میان عقیده و باور،آشنایی فنی داشته باشند.اینکه تیراندازی باید محو شود،ضرورتی حیاتی است اما چگونه؟موضوعی تخصصی است.تغییر فرهنگی با چتر امنیتی یا نظامی،ایجاد نمی شود.ماهیت فرهنگ انسانی و جوهره اصلی آن،انسانیت است.هر گونه حرکتی بدون توجه به این دو واژه،به بن بست می رسد.در این راه،وجود جامعه شناس،روانشناس اجتماعی، جامعه شناس تربیتی،متخصص روابط اجتماعی،قوم شناسی اجتماعی و پژوهشگران امور اجتماعی ضرورتی انکار تاپذیر است.آیا چنین وضعیتی در جلسات فرهنگ عمومی حاکم است؟اگر آری پس باید به نتایج آن،خوش بین بود.
جعفر دیناروند