به گزارش شوش۲۴، از خود می پرسم دیابت چه ربطی به سرقت دارد؟ ما از سرقت می خواهیم صحبت کنیم یا دیابت؟
سرقت همچون دیابت یک نوع بیماری است باسطح و اندازه های متفاوت، تن یک فرد شباهت زیادی با جامعه دارد، هرکدام از اعضای بدن در یک گوشه کارهایی را انجام می دهد که اگر در انجام وظیفه خود کوتاهی صورت گیرد سایر اعضا به مشکل برخورده و توان فرد به ضعف تبدیل می شود و در نهایت به بیماری و مرگ مبدل خواهد شد .
اگر در مصرف موادغذایی روزانه خود، رعایت نکنیم و موادمفید را از غیرمفید تشخیص ندهیم خواه ناخواه بجای جذب مواد مغذی، مواد مضر را تحویل جسم خود داده و اندک اندک حاصل آن تباهی جسم و روح خواهد بود.
در یک جامعه باید اصول زندگی رعایت شود، این اصول بخشی از آن را مردم و بخشی دیگر وظیفه نهادها و ادارات دولتی است.
یک مدیر اگر توانمند باشد، یعنی فردی ، باتجربه، کاردان و متعهد به جامعه باشد نه اینکه در اداره مجموعه خود و کنترل ناهنجاریهای جامعه شکست نخواهد خورد، بلکه روز بروز بر موفقیت خود می افزاید.
هنگامیکه جامعه در یک نقطه می لنگد باعث بروز مرض شده و سایر جوانب را تحت شعاع خود قرار می دهد، سهل انگاری در عدم پیشگیری امراض روحی و روانی کم کم به یک اپیدمی تبدیل شده و درمان آنها هم سخت خواهد شد و زندگی را برای سطوح جامعه بادشواری مواجه می کند
بیشترین ضربه ای که به یک جامعه وارد می شود از ناحیه مسائل اجتماعی است، مسائل اجتماعی از مایحتاج روزمره یک خانواده که در اجتماع حضور دارد باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد، اخلاق فردی، اخلاق وارتباط اجتماعی، حقوق شهروندی و حتی بهداشت محیط را می توان جز این مایحتاج روزانه نام برد
اگر جامعه از قطار دستیابی به موفقیت های اجتماعی جا بماند مطمئناً فرد در همه زمینه های زندگی فردی خود که ارتباط مستقیم با جامعه درونی و جامعه بیرونی دارد افت خواهد کرد و عاقبت منجر به شکست میشود، دزدی، فساد اخلاقی فردی و عمومی، کم کاری، سهل انگاری، عدم وجود بهداشت فردی واجتماعی، عدم رعایت حقوق دیگران، نظم وانضباط و… همه ریشه در گرو این موضوع دارند.
پس باید گفت که نهادها، ارگان ها، تشکیلات و ادارات خصوصی و دولتی که هدف آنها ارائه خدمات به عموم جامعه هست، به موضوع مشکلات اجتماعی جامعه بیشتر بپردازند و کمک گرفتن از صاحبنظران سعی بر پیشگیری، رفع موانع و مشکلات و از هم پاشیدگی تاروپود یک جامعه جلوگیری کنند.